Wyspy Kanaryjskie - Lanzarote

Lanzarote to kolejna wyspa z archipelagu Wysp Kanaryjskich, również pochodzenia wulkanicznego, położona na Oceanie Atlantyckim ok. 125 km od wybrzeży Maroka. Często nazywana jest „wyspą wulkanów”. Jej powierzchnia w większości utworzona jest przez lawę wulkaniczną. Ostatni wybuch wulkanu miał miejsce w 1824 roku. Wyspę odkrył w 1312 roku Lancelotto Malocello.

Biała zabudowa wyspy

 

Główne miasto, a także stolica wyspy to Arrecife, w którym znajduje się port. Pomiędzy Arrecife 

(5 km od Arrecife na zachód) a Puerto del Carmen (5 km na wschód) znajduje się port lotniczy Lanzarote (dokładnie w małym miasteczku Casas de Guasimeta).

znak wyspy- diabełek

Głównym źródłem dochodów mieszkańców wyspy były wcześniej rolnictwo i rybołówstwo, a teraz sektor usług, w szczególności turystyka, a ostatnio także przemysł winiarski.



Winiarnia La Geria

słynne i unikatowe winnice na wulkanicznej ziemi

Klimat Lanzarote, podobnie jak całych Wysp Kanaryjskich, jest łagodny, określany mianem „wiecznej wiosny”. Oznacza to brak wyraźnie zróżnicowanych pór roku, z niewielkimi wahaniami średniej temperatury w ciągu roku (od 18 °C zimą, do 24 °C latem).

Wyspa ta charakteryzuje się niską zabudową oraz białymi domami. Na zabudowę i wygląd domów na wyspie miała wpływ wizja Cesara Manrique.

Lanzarote

Manrique urodził się w 1924 r. w Arrecife, stolicy wyspy. Tutaj też tworzył przez większą część życia. Kochał Lanzarote, a jednocześnie przewidywał, że gwałtowny i niekontrolowany rozwój turystyki może zniszczyć jego mały raj na ziemi. Zaczął więc zabiegać o to, by rozwój ten uregulować, zachowując naturalne piękno wyspy. Namawiał do integrowania sztuki z naturą i przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju. Był prawdziwym wizjonerem!

lawa

"Na wyspie główna atrakcją jest Park Timanfaya. Park Narodowy Timanfaya obejmuje obszar 51 km2 (pięciu tysięcy hektarów), powstał w wyniku silnych erupcji 25 wulkanów, które miały miejsce w latach 1730-1736. Ognisty spektakl trwał przez 19 dni i nocy, a wulkaniczna lawa pokryła znaczną część wyspy zatapiając około 20 wiosek. W środkowej części tego Parku znajdują się Góry Ognia Montañas del Fuego – czyli rozległe pasmo nieczynnych kraterów będących świadectwem tej niezwykle silnej aktywności sejsmicznej.



droga w Parku Timanfaya



Krater wulkanu

W Parku Narodowym Timanfaya można oglądać wylewy różnego rodzaju lawy np. typu aa i pahoehoe, stożki wulkaniczne, tuby (jaskinie lawowe), kopuły zwane hornitos, bąble lawowe, kratery i kaldery, itd. A wszystko to pokryte czarną lub brązową zastygłą lawą tworzy księżycowy, nieziemski, diabelski krajobraz dający niesamowite wrażenie. Najlepiej zobaczyć to miejsce na własne oczy, ponieważ nie przypomina żadnego innego. To co zaskakuje najbardziej, to gama kolorów – pierwsze wrażenie jest takie, że wszystko jest czarne, jednak po chwili można zauważyć brązy i odcienie czerwieni. Co jeszcze zaskakuje to niesamowita cisza jaka panuje w parku"

Droga w Parku Timanfaya - poruszamy się w parku tylko transportem zorganizowanym specjalnie dla turystów - autokarami bądź samochadami pod nadzorem


Wybuch gejzeru - to jeden z pokazów dla turystów w Parku Timanfaya

"Jednym ze słynnych dzieł Manrique, stworzonym w latach 1966-1977 przy współpracy z innym artystą, Jesúsem Soto, są Jameos del Agua. Sama jama powstała już kilka tysięcy lat temu, kiedy wybuchał wulkan Monte Corona, a spływająca doliną w kierunku oceanu lawa zastygała i utworzyła tunel lawowy. Jednak to Manrique miał pomysł, jak wykończyć ją w środku, tworząc miejsce szczególne. Schodząc po schodka...ch przez otwór powstały wskutek zapadnięcia się sklepienia tunelu nie spodziewam się widoku, jaki zastaję w środku. To doskonały przykład harmonii natury i architektury! Nie jest to typowa jaskinia, nie ma tu stalaktytów i stalagmitów, jest za to podziemne jeziorko zamieszkałe przez liczne miniaturowe krabiki albinosy. Te stworzonka mają ciała o długości około dwóch centymetrów, biały kolor i są ślepe. Jeziorko wygląda, jakby na jego dno opadło gwiaździste niebo!"

 

rzeźba przed wejściem do groty Cesara Manrique

kraby albinosy

wnętrze groty

Muzeum

Lanzarote słynnie również z uprawy aloesu i produkcji kosmetyków na bazie tego składniku.

My na Lanzarote byliśmy tylko jeden dzień. Wykupiliśmy wycieczkę za 70 euro, mieliśmy w niej zapewniony transport na wyspę (przeprawa promowa 30 minut), obiad oraz objazd po najciekawszych miejscach na wyspie, gdzie mogliśmy podziwiać krajobraz tej wyspy, która jest o wiele bardziej zielona niż Fuerteventura. Byliśmy w Parku Timanfaya, na pokazie Aloe Very, w winiarni La Geria, na puncie widokowych oraz w Grocie Cesara Manrique. Nie byliśmy tylko zobaczyć El Golfio.

"El Golfio znajduje się na południe od rybackiej wioski El Golfo, bezpośrednio przy nabrzeżu, leży krater o takiej samej nazwie, we wnętrzu którego uformowało się głębokie jezioro Charco de los Clicos. Jest to unikalny zbiornik wodny w skali całej wyspy, wytworzony w czasie wulkanicznych wybuchów w XVIII wieku. Do jeziora można dojść wędrując z położonego na południe od niego, przy drodze Salinas de Janubio - El Golfo, parkingu, albo można popatrzeć z punktu widokowego położonego we wschodniej części krateru.

żródło: Internet

Wulkan El Golfo, na przestrzeni lat, został częściowo wchłonięty przez Ocean Atlantycki, wschodnia cześć krateru, od strony wyspy, pozostała jednak nienaruszona. Algi zamieszkujące to jeziorko, nadają mu niepowtarzalny, intensywnie zielony kolor. Woda w jeziorze jest pochodzenia oceanicznego, intensywne jej odparowywanie spowodowało, ze jest ona mocno zasolona, prawdopodobnie bardziej niż woda w Morzu Martwym. Na skutek intensywnego procesu parowania, w ostatnich dwudziestu latach, powierzchnia jeziora zmniejszyła się prawie o połowę.

źródło: Internet

 

Żródło:
 http://www.jacekantonik.pl/park-narodowy-timanfaya-2012
 https://pl.wikipedia.org/wiki/Lanzarote
 ttp://www.skakuj.net/php/page.php?pageid=1368