Asyż |
Drugą co do ważności świątynią w Asyżu, zaraz po kościele św. Franciszka jest "bazylika św. Klary (Santa Chiara) na miejscu dawnego kościółka San Giorgio, w którym pochowano św. Franciszka i w którym papież Grzegorz IX ogłosił go świętym. Tutaj złożono również w 1253 r. ciało św. Klary. Po jej kanonizacji przystąpiono do budowy obecnego kościoła, który został ukończony w 1265 r. Rzut bazyliki oraz jej fasada nawiązują w uproszczonej formie do kościoła górnego bazyliki św. Franciszka. Wielkie łuki przy północnej elewacji dostawiono, gdy w XIV w., po trzęsieniu ziemi, budowli groziło zawalenie. Po przeciwnej stronie do świątyni przylega klasztor Klarysek. Wnętrze bazyliki zdobią XIV-wieczne malowidła. Nad ołtarzem wisi piękny krucyfiks z XIII stulecia. Tego rodzaju wizerunki, ukazujące cierpiącego Chrystusa, łączą się z typowym dla zakonów franciszkańskich rozpamiętywaniem Męki Pańskiej. W kaplicy po prawej stronie nawy jest przechowywany inny sławny krucyfiks - krzyż z San Damiano, który miał przemówić do Franciszka i spowodować przełom w jego życiu. Z nawy schodzi się do XIX-wiecznej krypty z grobem św. Klary; jest tu kryształowy relikwiarz, w którym przechowuje się jej zasuszone ciało, oraz kamienny prosty sarkofag - pierwotny grobowiec."
Bazylika Św. Klary |
rodzice św. Franciszka |
Głównym punktem zwiedzania Asyżu jest "imponująca bazylika św. Franciszka (San Francesco), zaliczana do najpiękniejszych chrześcijańskich świątyń, składa się z dwóch kościołów - dolnego i górnego, pod którymi mieści się jeszcze krypta. Okazała, ozdobiona wspaniałymi dziełami sztuki, może wydawać się sprzeczna z surowymi zasadami Franciszka, należy jednak pamiętać, że miała pełnić funkcję kościoła papieskiego i sanktuarium, obliczonego na przyjmowanie wielkiej liczby pielgrzymów. Prace rozpoczęto w 1228 r., a już dwa lata później do wzniesionego częściowo kościoła przeniesiono relikwie świętego. Uroczysta konsekracja odbyła się w 1253 r. Jak żadna inna budowla, bazylika dokumentuje rozwój malarstwa europejskiego w przełomowym dlań czasie II połowy XIII i I połowy XIV w., gdy włoscy artyści zaczęli porzucać sztywne formuły sztuki bizantyjskiej i kierować się ku obserwacji natury. Religijny geniusz św. Franciszka stał się inspiracją dla kilku pokoleń uzdolnionych malarzy, dekorujących poświęconą mu bazylikę.
Bazylika św. Franciszka |
Zwiedzanie najlepiej rozpocząć od kościoła dolnego , do którego wejście otwiera się na placu przed boczną elewacją świątyni. W mrocznym, niewysokim wnętrzu warto się przyjrzeć uszkodzonym, lecz pięknym malowidłom na ścianach nawy. Te najstarsze freski, zachowane fragmentarycznie, układają się w dwa cykle: po prawej stronie przedstawiono Mękę Chrystusa, a po lewej sceny z życia Biedaczyny z Asyżu - wyrzeczenie się dóbr, gdzie biskup miasta okrywa płaszczem nagiego Franciszka; sen Innocentego III; kazanie do ptaków; otrzymanie stygmatów oraz śmierć świętego. Taki układ obrazów wybrano celowo, by służył wyeksponowaniu tezy o św. Franciszku jako najdoskonalszym naśladowcy Chrystusa. Za tą ostatnią sceną zwraca uwagę charakterystyczny balkon. Jest to kaplica św. Stanisława.Nie jest to jedyna kaplica przylegająca do nawy. Inne również pochodzą z XIV w., gdy po trzęsieniu ziemi postanowiono wzmocnić konstrukcję kościoła. Właśnie wtedy uszkodzono częściowo najstarsze freski w nawie. Najciekawsza jest pierwsza kaplica po lewej stronie, dedykowana św. Marcinowi, ze znakomitymi freskami Simona Martiniego.
kamienne domy - Asyż |
Z nawy głównej dolnego kościoła schodzi się do krypty z grobem św. Franciszka . Kiedy w 1230 r. jego ciało przeniesiono do bazyliki, ukryto je w niedostępnym miejscu z obawy przed kradzieżą; drogocenne relikwie spoczywały nietknięte przez sześć wieków. W 1818 r. na polecenie papieża Piusa VII rozpoczęto poszukiwania grobu Biedaczyny z Asyżu. Po długich badaniach odkryto go pod głównym ołtarzem dolnego kościoła. Wkrótce zbudowano pomieszczenie umożliwiające wiernym dostęp do relikwii. Lokalizacja grobu pozostała niezmieniona. Surowy kamienny sarkofag również jest autentyczny. W latach międzywojennych do krypty przeniesiono szczątki czterech towarzyszy Franciszka, które złożono w niszach."
W KOŚCIELE NIE MOŻNA ROBIĆ ZDJĘĆ ZE WZGLĘDU NA OCHRONĘ ARTYSTYCZNYCH I HISTORYCZNYCH MALOWIDEŁ, stąd tak rozległy opis z mojej strony. Kościół robi naprawdę niesamowite wrażenie tak, jak np. Bazylika Św. Piotra w Rzymie. Nie można tych dwóch miejsc sumiennie porównywać, ale Bazylika Św. Franciszka na długo pozostanie w Waszej pamięci.
główny punk miasta - Plac Ratuszowy |
wieża z Dzwonem Pochwalnym |
"Centrum miasta stanowi Plac Ratuszowy (Piazza del Comune), na którym wznosi się Ratusz (Palazzo dei Priori) – siedziba administracji, znajduje się tu również Świątynia Minerwy, obecnie kościół Santa Maria sopra Minerva. Obok świątyni wznosi się wieża na kwadratowym planie z Dzwonem Pochwalnym. Obok fontanny z 1762 roku znajduje się wejście na Mostra delle Arti e Mestrieri dell’Umbria (Wystawa o sztuce i rzemiośle rejonu Umbrii)."
Warto spokojnie sobie pospacerować uliczkami tego miasta, zrobić piękne zdjęcia wśród wąskich przesmyków między kamieniczkami, obejrzeć wszystkie łuki w tym mieście oraz kupić pamiątkę z modlitwą św. Franciszka. Przy odrobinie szczęścia wśród tłumu można spotkać "żywego świętego" i wyobrazić sobie dawne czasy tego miejsca.
Franciszek w XXI wieku |
http://podroze.gazeta.pl/podroze/1,114158,12039261,Wlochy__Asyz___zwiedzanie_cudownego_miasta.html
http://wlochy.praktycznyprzewodnik.eu/regiony-wloch/umbria/asyz/plac-ratuszowy/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz